អំបិល ឬ សូដ្យូមក្លរួ (Sodium Chloride) គឺជាសារធាតុរ៉ែដ៏សំខាន់មួយដែលរាងកាយត្រូវការដើម្បីបំពេញមុខងារមួយចំនួន ដូចជា ជួយរក្សាតុល្យភាពជាតិទឹកក្នុងរាងកាយ មុខងារសរសៃប្រសាទ និងការកន្ត្រាក់សាច់ដុំ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការទទួលទានអំបិលលើសពីតម្រូវការប្រចាំថ្ងៃអាចបង្កជាហានិភ័យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់សុខភាព។
ផលប៉ះពាល់រយៈពេលខ្លី
នៅពេលអ្នកទទួលទានអាហារដែលមានជាតិប្រៃខ្លាំង (សម្បូរអំបិល) អ្នកអាចនឹងជួបប្រទះ៖
- ការស្រេកទឹកខ្លាំង៖ រាងកាយត្រូវការជាតិទឹកបន្ថែមដើម្បីជួយរំលាយជាតិសូដ្យូមដែលលើស។
- ការហើម៖ រាងកាយអាចរក្សាទុកជាតិទឹកច្រើនជាងធម្មតា ដែលធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ហើម ជាពិសេសនៅត្រង់ដៃ ជើង ឬកជើង។
- ការកើនឡើងសម្ពាធឈាមបណ្ដោះអាសន្ន៖ ជាតិសូដ្យូមលើសអាចទាញជាតិទឹកចូលទៅក្នុងសរសៃឈាម ដែលធ្វើឱ្យបរិមាណឈាមកើនឡើង ហើយជាលទ្ធផល សម្ពាធឈាមក៏ឡើងខ្ពស់ដែរ។
- នោមញឹកញាប់៖ តម្រងនោមនឹងព្យាយាមបញ្ចេញជាតិសូដ្យូម និងជាតិទឹកដែលលើសតាមរយៈទឹកនោម។
ផលប៉ះពាល់រយៈពេលវែង
ការទទួលទានអំបិលលើសកម្រិតជាប្រចាំ និងក្នុងរយៈពេលយូរ អាចនាំឱ្យមានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន៖
- ជំងឺលើសសម្ពាធឈាម (Hypertension)៖ នេះគឺជាផលវិបាកដ៏ចម្បង និងគ្រោះថ្នាក់បំផុត។ ការទទួលទានអំបិលច្រើនធ្វើឱ្យរាងកាយរក្សាជាតិទឹក ដែលបង្កើនបរិមាណឈាម និងដាក់សម្ពាធបន្ថែមលើសរសៃឈាម។ សម្ពាធឈាមខ្ពស់រ៉ាំរ៉ៃ អាចបំផ្លាញសរសៃឈាម និងបង្កើនហានិភ័យនៃបញ្ហាសុខភាពផ្សេងទៀត។
- ជំងឺបេះដូង និងជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល (Stroke)៖ ជំងឺលើសសម្ពាធឈាមគឺជាកត្តាហានិភ័យចម្បងនៃជំងឺបេះដូង (ដូចជាជំងឺគាំងបេះដូង) និងជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ ការកាត់បន្ថយការទទួលទានអំបិលអាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យទាំងនេះបានយ៉ាងច្រើន។
- ជំងឺតម្រងនោម៖ តម្រងនោមមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការច្រោះជាតិសូដ្យូមដែលលើសចេញពីរាងកាយ។ ការទទួលទានអំបិលច្រើនពេកអាចដាក់បន្ទុកធ្ងន់លើតម្រងនោម ធ្វើឱ្យមុខងាររបស់វាចុះខ្សោយទៅតាមពេលវេលា និងអាចបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ ឬក្រួសក្នុងតម្រងនោម។
- ហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកក្រពះ៖ ការសិក្សាមួយចំនួនបានបង្ហាញថា ការទទួលទានអំបិលក្នុងបរិមាណច្រើនអាចផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការកើនឡើងហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកក្រពះ។ អំបិលអាចបំផ្លាញស្រទាប់ការពាររបស់ក្រពះ និងបង្កលក្ខខណ្ឌងាយស្រួលដល់ការលូតលាស់របស់បាក់តេរី Helicobacter pylori ដែលជាកត្តាហានិភ័យមួយនៃជំងឺនេះ។
- ជំងឺពុកឆ្អឹង (Osteoporosis)៖ ការទទួលទានជាតិសូដ្យូមច្រើនពេកអាចបណ្តាលឱ្យរាងកាយបញ្ចេញជាតិកាល់ស្យូមកាន់តែច្រើនតាមរយៈទឹកនោម។ ប្រសិនបើការទទួលទានកាល់ស្យូមមិនគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីប៉ះប៉ូវការបាត់បង់នេះ វាអាចនាំឱ្យឆ្អឹងចុះខ្សោយ និងបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺពុកឆ្អឹង ជាពិសេសចំពោះមនុស្សចាស់ និងស្ត្រីក្រោយអស់រដូវ។
- ការហើមរ៉ាំរ៉ៃ (Chronic Edema)៖ ចំពោះអ្នកដែលមានបញ្ហាសុខភាពមួយចំនួនដូចជា ជំងឺខ្សោយបេះដូង ឬជំងឺតម្រងនោម ការទទួលទានអំបិលច្រើនអាចធ្វើឱ្យស្ថានភាពហើមកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។
ប្រភពនៃជាតិអំបិលដែលគួរប្រយ័ត្ន
ជាតិអំបិលមិនត្រឹមតែមកពីការបន្ថែមអំបិលដោយផ្ទាល់ទៅក្នុងអាហារពេលចម្អិន ឬពេលទទួលទានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគឺបានមកពី៖
- អាហារកែច្នៃ និងអាហារសម្រន់៖ ដូចជា សាច់ក្រក ប្រហិត មីកំប៉ុង នំកញ្ចប់ អាហារក្លាសេ។
- អាហារនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន និងអាហាររហ័ស (Fast Food)៖ អាហារទាំងនេះច្រើនតែមានបន្ថែមអំបិលច្រើនដើម្បីបង្កើនរសជាតិ។
- ទឹកជ្រលក់ និងគ្រឿងទេស៖ ដូចជា ទឹកស៊ីអ៊ីវ ទឹកត្រី ទឹកម្ទេស ទឹកប៉េងប៉ោះ
- នំប៉័ង និងផលិតផលពីនំប៉័ងមួយចំនួន។
- ឈីស (Cheese)។
ការកាត់បន្ថយការទទួលទានជាតិអំបិល
ដើម្បីថែរក្សាសុខភាពល្អ ការគ្រប់គ្រងបរិមាណអំបិលដែលទទួលទានគឺសំខាន់ណាស់។ អ្នកអាចអនុវត្តតាមវិធីខាងក្រោម សម្រាប់ការកាត់បន្ថយការទទួលទានជាតិអំបិល ៖
- អានស្លាកសញ្ញាអាហារ៖ ពិនិត្យមើលបរិមាណសូដ្យូមនៅលើស្លាកសញ្ញាផលិតផលអាហារ ហើយជ្រើសរើសយកផលិតផលដែលមានជាតិសូដ្យូមទាប។
- ជ្រើសរើសអាហារស្រស់៖ បង្កើនការទទួលទានបន្លែ ផ្លែឈើ និងសាច់ស្រស់ដែលមិនទាន់កែច្នៃ។
- កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់អំបិលពេលចម្អិនអាហារ៖ សាកល្បងប្រើគ្រឿងទេសផ្សេងៗដូចជា ខ្ទឹមស ខ្ទឹមបារាំង ខ្ញី រមៀត ស្លឹកគ្រៃ ម្ទេស ឬក្រូចឆ្មារ ដើម្បីបន្ថែមរសជាតិជំនួសអំបិល។
- កាត់បន្ថយការបន្ថែមអំបិល ឬទឹកជ្រលក់ប្រៃៗនៅលើតុអាហារ។
- កម្រិតការទទួលទានអាហារកែច្នៃ អាហាររហ័ស និងអាហារនៅក្រៅផ្ទះ។
- លាងសម្អាតបន្លែផ្លែឈើកំប៉ុង ឬអាហារត្រាំទឹកអំបិលខ្លះៗ មុនពេលយកទៅចម្អិន ដើម្បីកាត់បន្ថយជាតិសូដ្យូម។
ការកាត់បន្ថយការទទួលទានអំបិលបន្តិចម្ដងៗ អាចជួយឱ្យក្រអូមមាត់របស់អ្នកស៊ាំនឹងរសជាតិដែលមិនសូវប្រៃ ហើយនឹងនាំមកនូវអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ធំធេងដល់សុខភាពបេះដូង តម្រងនោម និងសុខភាពទូទៅរបស់អ្នកក្នុងរយៈពេលវែង។